Mijn eerste kennismaking met Curacao
For English version click here
Tien uur vliegen gingen voorbij zonder veel bijzonderheden. Toen stapte ik met Jona (mijn zoontje) uit het vliegtuig. Mijn eerste indruk: wat is het hier heet!!
Tien uur vliegen gingen voorbij zonder veel bijzonderheden. Toen stapte ik met Jona (mijn zoontje) uit het vliegtuig. Mijn eerste indruk: wat is het hier heet!!
Daarna de bekende perikelen. Immigratie, koffers ophalen en douane.
En toen: de langverwachte hereniging met Liesbeth. Zij was al twee weken op
Curacao om in te werken.
Daarna de auto in. Moe van de reis komt een lawine van
indrukken binnen. Qua bouwstijl doet het me denken aan de Canarische eilanden.
Wel zie je meer armoede. De wegen zijn anders en tegelijkertijd vertrouwd;
slechter onderhouden maar met Nederlandse verkeerslichten en –borden.
Dan slaan we af en komen we in ‘onze’ wijk. Nog steeds
slechte wegen, maar huizen met grote tuinen, ruim opgezet. Heel anders dan het
aangeharkte Nederland. Ons huis oogt gedateerd maar is enorm.
De dagen erna bekijken Jona en ik het eiland terwijl
Liesbeth nog werkt. Fort Beekenburg en Westpunt. Het is erg groen.
Daarna begint het jongleren: het zoeken van een school en
een huis. Zodanig dat Liesbeths woon-werk verkeer niet teveel tijd in beslag
gaat nemen. Zelf werk ik straks grotendeels vanuit huis.
Ik kom nog niet in aanraking met de bureaucratie. De mensen
die we ontmoeten zijn erg vriendelijk. Het ritme is relaxed.
En er komt nog veel meer voorbij. De hoge prijzen van het
leven hier. Het snelste internet van de Cariben. Zakelijke mogelijkheden. Natuurbewustzijn
en onverwachte wandelmogelijkheden. En klimmogelijkheden die er al bestaan; er
is zelfs een whatsapp groep met klimmers. En nog veel meer…
Reacties
Een reactie posten