De Tweede Etappe

For English version click here

Eén van mijn favoriete tijdsverdrijven is hardlopen. Zoals veel hardlopers heb ik een rondje dat ik vaak herhaal. Voor mij is dat een rondje Zegerplas, iets meer dan vijf kilometer.

Heel wat jaren geleden alweer ontstond er bij dat rondje een soort indeling van etappes. Eigenlijk logisch – als het niet zo lekker gaat, is de volgende bocht een makkelijker doel dan het eindpunt.

(aangezien schrijven één van mijn andere favoriete tijdsverdijven is, kregen de etappes als snel verzonnen namen. Grote baai, Berg en Dal, Dodemansdijk… dat soort werk. Ik houd ervan om een beetje beleving toe te voegen J)

Gaandeweg ontwaar ik in onze emigratie ook etappes.

Je zou het ook over fasen kunnen hebben, maar dat voelt niet helemaal goed. Dat heeft te maken met mijn achtergrond als project management trainer. In die wereld wordt een fase vaak gezien als een beheersinstrument. Zitten we nog op koers? Moeten we doorgaan op dezelfde weg? Je sluit de ene fase af en je start de volgende.

De overgang tussen etappes voelt meer geleidelijk, meer glijdend. Iets geplands – en tegelijkertijd iets dat je overkomt.

Op dit moment zit ik in zo’n etappe-overgang.

Vrijdag worden er foto’s gemaakt ten behoeve van de verkoop van ons appartement. Daarmee verandert het patroon van onze inspanningen. De afgelopen weken stonden vooral in het teken van opruimen en klussen. Schuren, verven, herinrichten, dingen op marktplaats zetten, bezoekjes aan grofvuil en kringloop. Verhuisdozen inruimen, labellen en rondsjouwen. Nu het appartement opgeruimd is – een hele klus als je nagaat dat we er al 20 jaar wonen – is dat voor elkaar.

Ook verandert mijn gevoel bij onze emigratie. Toen ik mijn vorige blog schreef, was ik nog erg aan het verkennen. Bijna elke dag kwamen er nieuwe zaken naar boven die overwogen moesten worden. Soms was het schrikken (“oh ja, dat moet ook nog!”) en soms was er frustratie (“waar zijn we aan begonnen…”).

Nu heb ik meer vertrouwen. Er komen weinig nieuwe dingen meer naar voren. Veel ‘treintjes’ zijn al in beweging gezet, bijvoorbeeld om de Verklaring van Rechtswege (werk-/verblijfsvergunning) te regelen.

Een vooruitblik naar fase 2? Ik verwacht dat mijn blik verlegd wordt. Tot nu toe was ik nog heel erg bezig met ons vertrekpunt - Nederland. Straks kijk ik vast meer naar onze bestemming. Onze verkenningsreis naar Curacao (of Korsòu, zoals de ‘locals’ het noemen) in Oktober komt snel dichterbij.

Maar zoals ik al schreef, een etappe is geen fase. Eerst maar eens die bocht passeren. En kijken hoe de weg er dan uitziet.